Amerykańskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób zaktualizowało wytyczne dotyczące używania masek ochronnych w miejscach publicznych. To efekt najnowszych obserwacji specjalistów.
W aktualnych zaleceniach podkreślono rolę nie tylko masek, ale także utrzymywania dystansu społecznego i unikania miejsc, w których przebywa duża liczba osób. Zwrócono także szczególną uwagę na metody podnoszące skuteczność stosowania masek ochronnych.
Zwolnienie z noszenia masek dotyczy dzieci poniżej 2. roku życia, osób z niepełnosprawnością uniemożliwiającą założenie maseczki i jej bezpiecznego użytkowania oraz osób, dla których noszenie maski mogłoby być niebezpieczne z uwagi na wykonywaną pracę.
ZALECENIA DOTYCZĄCE POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW MASEK OCHRONNYCH W MIEJSCACH PUBLICZNYCH:
Maski tekstylne powinny być wykonane z gęsto tkanej tkaniny, składać się z 2-3 warstw i umożliwiać swobodne oddychanie. Do sprawdzenia gęstości splotu materiału można użyć źródła światła, które powinno być zupełnie zatrzymane przez maseczkę. Maska musi mieć gumki lub paski do założenia na uszy lub wokół głowy oraz metalowy pasek służący do dopasowania maski do kształtu nosa. Maski z zaworkiem lub otworkiem wentylacyjnym są niewskazane, narażają bowiem na zarażenie innych osób w przypadku infekcji użytkownika maski.
Zaletą masek z tkaniny jest ich dostępność, wygoda, niska cena, możliwość wielokrotnego użytku i prania. Ich wadą jest słabe dopasowanie do powierzchni twarzy.
Maski medyczne (chirurgiczne) są jednorazowe i nie można ich prać. Ich użycie wskazane jest w przypadku przewidywanej konieczności szybkiej zmiany po zabrudzeniu lub zmoczeniu. Powinny być wielowarstwowe i nietkane. Ich zaletą jest dostępność, cena, wygoda i higiena użytkowania. Niestety, również nie dopasowują się do twarzy.
Maski KN95 [odpowiadające maskom filtrującym FFP2 zgodnie z normą europejską EN 149:2001 + A1:2009 - przypis redakcji] preferowane są w sytuacjach, gdy konieczny jest przedłużony bliski kontakt z osobami spoza wspólnego gospodarstwa domowego oraz dla osób obarczonych ryzykiem ciężkiego przebiegu COVID w przypadku infekcji.
Na rynku jest wiele masek oznaczonych symbolem KN95, które nie spełniają jakościowych standardów, należy więc sprawdzać certyfikat takiej maseczki. Maski KN95 filtrują do 95% cząstek zakaźnych zawartych w powietrzu, jednak mogą być niewygodne w użytkowaniu, często wymagają zwiększonego wysiłku przy oddychaniu. Zwykle są droższe i trudniej dostępne, najczęściej jednorazowe. Zarost może utrudniać dopasowanie maski tego typu do kształtu twarzy.
Zgodnie z zaleceniami CDC maski N95 dopuszczone przez amerykański National Institute for Occupational Safety and Health do stosowania w placówkach opieki zdrowotnej powinny być używane przez personel medyczny i nie należy ich nosić w miejscach publicznych.
Maski transparentne lub z przezroczystym panelem przeznaczone są dla osób niesłyszących, małych dzieci i uczniów uczących się czytać, osób poznających nowy język, osób z niesprawnościami, a także osób które muszą widzieć kształt ust celem wydania odpowiedniego dźwięku (np. śpiewacy).
W przypadku używania takich masek, konieczne jest upewnienie się, że nie sprawiają trudności w oddychaniu, a wilgoć z wydychanego powietrza nie gromadzi się wewnątrz maski. Ostatnio FDA dopuściło do użytku transparentną maskę medyczną dla pracowników ochrony zdrowia i pacjentów (ClearMaskTM).
CDC nie zaleca noszenia przyłbic i gogli zamiast masek. Gogle mogą być używane, ale jako dodatkowa ochrona do masek. Wyjątkowo przyłbice wskazane są w czasie komunikacji z osobami niesłyszącymi, wówczas należy wybrać przyłbicę okalającą twarz i sięgająca poniżej brody lub z kapturem. Po zdjęciu ochrony, obowiązkowe jest umycie rąk. Należy unikać dotykania oczu, nosa i ust podczas zdejmowania przyłbicy. W przypadku przyłbicy wielorazowego użytku, czyszczenie i dezynfekcja muszą przebiegać zgodnie z zaleceniami producenta.
Nie wolno zakładać przyłbic i innych środków ochrony na twarz noworodków i niemowląt.
Źródło: Medycyna Praktyczna
dr n. med. Anna Kuna
Klinika Chorób Tropikalnych i Pasożytniczych, Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej, Gdański Uniwersytet Medyczny w Gdyni
