Liszaj to przewlekłe schorzenie dermatologiczne występujące głównie w okolicach miejsc intymnych u kobiet, głównie w wieku pomenopauzalnym. Jego objawy są uporczywe, powodują duży dyskomfort i przyczyniają się do powstawania innych, poważniejszych dolegliwości.

Liszaj jest niezłośliwą, przewlekłą dermatozą zapalną, która obejmuje zarówno naskórek, jak i skórę właściwą. Dotyka on najczęściej kobiet (ok. 85 proc.). Choć może zachorować na niego osoba w każdym wieku, obserwuje się, że najczęściej występuje wśród dwóch grup wiekowych: u dziewczynek między 8 a 13 rokiem życia, oraz przede wszystkim u kobiet w okresie pomenopauzalnym. Schorzenie to najczęściej zlokalizowane jest w okolicy narządów intymnych (ok. 80-85 proc.).

Jak mówi ginekolog dr n. med. Tomasz Basta typowymi zmianami liszajowymi są odbarwione, białawe grudki, które powiększając się, tworzą atroficzne, pomarszczone i złuszczające się blaszki.

Liszaj narządów płciowych objawia się bardzo mocnym przesuszeniem oraz ścieńczeniem skóry, która staje się mało elastyczna. Schorzenie powoduje też duży świąd i pieczenie miejsc intymnych. Liszaj umiejscowiony w okolicach przedsionka pochwy uniemożliwia jej rozciąganie, co w dużym stopniu utrudnia kobiecie współżycie i może przyczyniać się do powstawania zaburzeń seksualnych, np. pochwicy. Dolegliwości bólowe z nim związane towarzyszą chorej kobiecie przez całą dobę, nawet podczas chodzenia, siadania czy wykonywania potrzeb fizjologicznych. Zmiany na narządach płciowych są więc przyczyną silnych przypadłości obniżających komfort życia pacjentki. Nieleczony liszaj może powodować również blizny, zakażenia, a nawet przyczyniać się do powstawania nowotworu - wyjaśnia ginekolog.

Dokładna etiologia liszaja nie jest do końca poznana. Uznaje się, że schorzenie ma podłoże autoimmunologiczne, genetyczne, infekcyjne oraz hormonalne. Wpływ na jego występowanie mogą mieć również lokalne czynniki zewnętrze. Rozpoznanie w większości przypadków stawiane jest na podstawie charakterystycznego wyglądu zmian. Jednak leczenie liszaja zawsze powinno być poprzedzone prawidłową diagnostyką obejmującą badanie histopatologiczne.

Jak leczyć?

Standardowa procedura terapeutyczna do tej pory obejmowała miejscowe leczenie liszaja silnymi glikokortykosteroidami (GKS) i estrogenem, wraz z nawilżaniem oraz natłuszczaniem chorej tkanki kremami na bazie kwasu hialuronowego lub lipidów. Jak twierdzi dr n. med. Tomasz Basta leczenie tego typu najczęściej przynosi czasowe efekty i jest obarczone częstymi nawrotami choroby. Ponadto nie może być stosowane długotrwale ze względu na skład leków.  

Moje najnowsze obserwacje wskazują natomiast na bardzo dobre wyniki leczenia liszaja sromu z wykorzystaniem laseroterapii oraz fibryny bogatopłytkowej. To nowe procedury terapeutyczne, które w przypadku tego schorzenia pozwalają osiągnąć długotrwałe efekty - tłumaczy lekarz.

Opracowanie: