Myślisz, że Twojego dziecka to nie dotyczy? Być może masz rację, ale skala zażywania narkotyków przez młodzież jest bardzo duża. Sprawdź, po czym poznać, że dziecko zażyło substancję psychoaktywną i co wtedy robić.
25 proc. uczniów szkół ponadpodstawowych w ciągu ostatniego roku spróbowało narkotyków - to wynik badań Janusza Sierosławskiego z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. O ich wpływie na młodzież dyskutowano w trakcie webinaru zorganizowanego w styczniu 2022 r. przez Uniwersytet SWPS pt. "Konsekwencje uzależnienia wśród dzieci i młodzieży".
Prof. Mariusz Jędrzejko, dyrektor naukowy w Centrum Profilaktyki Społecznej, kierownik jedynej w Polsce poradni cyberuzależnień i cyberzaburzeń wskazuje, że najczęściej pierwszym symptomem sięgania po narkotyki są gwałtowne zmiany nastroju.
Aktywne i zazwyczaj "żywe" dotąd dziecko staje się wycofane, rozdrażnione, skłonne do agresji. Wyjaśnia, że z uwagi na działanie na ośrodkowy układ nerwowy narkotyki wywołują szereg niekontrolowanych reakcji, szczególnie dostrzegalnych na twarzy i w gestykulacji, pojawiają się zachowania kompulsywne.
Niemal wszystkie środki psychoaktywne wpływają na zmianę wielkości źrenic.
Stymulanty zwiększają źrenice do 8-10 mm i wywołują opóźnioną reakcję na światło. Środki otępiające zmniejszają źrenice do 2-3 mm.
Osoba pozostająca pod wpływem narkotyku może mieć kłopoty z koordynacją ruchową, ma ograniczoną zdolność do oceny sytuacji, w której się znalazła, inaczej odbiera sygnały werbalne i niewerbalne, wreszcie może mieć problemy ze wzrokiem, słuchem i odczuwaniem bólu.
Fizyczne objawy zażywania marihuany można rozpoznać przez około 2-3 godziny po jej wypaleniu. Białka oczu są wtedy różowe, a im bardziej są popękane i więcej jest widocznych żyłek, działanie marihuany jest silniejsze. Należy wtedy podawać dziecku jak najwięcej płynów do picia, by wypłukać THC, czyli składnik marihuany.
Co szczególnie ważne - przez 24 godziny dziecko nie powinno być pozostawione samo, ponieważ tak długo działa THC, a nigdy nie wiemy jak młody organizm zareaguje.
Działanie amfetaminy, kokainy albo leków zawierających pseudoefedryny rozpoznamy po dużych źrenicach (8-9 mm), niereagujących na światło. Charakterystyczne dla tych środków jest euforia, duży przypływ energii, brak potrzeby snu, brak apetytu, ale często też agresja i nadmierne pobudzenie.
Jeszcze większe źrenice, bez żadnej reakcji mogą oznaczać działania ekstazy. Po jednorazowym jej zażyciu osoba odczuwa podniecenie, zwiększoną energię, odporność na zmęczenie i sen, jednak długotrwałe zażywanie ekstazy powoduje nastroje depresyjne, obniżenie sprawności intelektualnej, a nawet manie prześladowcze.
Jeśli natomiast dziecko ma malutkie źrenice (2-3mm) i wyraźnie opuszczone górne powieki, spłaszczone jak oczy węża, może to być efekt zażycia opiatów albo przedawkowanie leków uspokajających, nasennych, antydepresantów.
Lekarz ostrzega, że konieczna jest wtedy interwencja medyczna, na przykład płukanie żołądka, ponieważ dziecko może zasnąć i nigdy więcej się nie obudzić.
Charakterystyczne dla wielu narkotyków jest pobudzenie, bełkotliwa mowa, wesołkowatość i nieco irracjonalne zachowanie np. dość często zdarza się prowadzenie rozmów z wyimaginowanymi osobami.
Narkotyki można wykryć w moczu lub ślinie. Oto jak długo zwykle utrzymują się w organizmie:
- marihuana - THC utrzymuje się w organizmie do 3 tygodni,
- amfetamina jest wykrywalna do 72 godzin od zażycia,
- metaamfetamina - nawet do 6 dni,
- kokaina i barbiturany utrzymują się do 48 godzin,
- MDMA (ecstasy) - do 4 dni,
- morfina - od 7 do 72 godzin od zażycia.
W aptekach dostępne są narkotesty, które pozwolą wykryć narkotyk.
Do przebadania można też dać włosy, tym bardziej, że w ich przypadku większość substancji odurzających można wykryć do 90 dni po zażyciu - poza LSD (3 dni). Takie testy może jednak przeprowadzać tylko wyspecjalizowane laboratorium.
Jest to powód do zmartwienia i niepokoju. Awantura jednak niczego nie załatwi. Lepiej znaleźć merytoryczne argumenty, żeby wytłumaczyć dziecku, dlaczego to szkodliwe. Być może będzie argumentować, że narkotyk pomaga w nauce czy poprawia nastrój, ale warto zwrócić uwagę, że jednocześnie rozregulowuje uczucia, co może doprowadzić poważnego uzależnienia.
Informacja, że dziecko sięga po narkotyki, powinna skłonić nas do szukania odpowiedzi na pytanie: "Dlaczego on to bierze?", "Co ją do tego skłoniło?".
Ekspert radzi konsultację z terapeutą, aby poszukać odpowiedzi na pytanie, gdzie pojawiły się luki w wychowaniu, że ono dało się na to namówić.
Gdy zauważymy któreś z powyższych objawów nie należy wypuszczać dziecka z domu i nie dopuszczać do okna, ze względu na brak koordynacji ruchowej i dezorientację w przestrzeni, ale - co ważne - nie wolno stosować wobec niego żadnej przemocy! Działanie narkotyków, np. ecstasy, powoduje nasilenie złego stanu emocjonalnego i jeszcze większe poczucie utraty kontroli nad sobą lub stany depresyjne.
Zdaniem profesora rodzice powinni stosować zasadę zero tolerancji, czyli nie dawać przyzwolenia na "branie" i mówić o tym głośno w domu, w trakcie komentowania zachowań innych, podczas oglądania telewizji, rozmów o zażywaniu narkotyków. Warto pamiętać, że dla nastolatków od rodziców często ważniejsi są celebryci, sportowcy, ludzie popkultury i rówieśnicy.
Terapeuta podkreśla, że najważniejsze jest rozmawianie z dziećmi, zainteresowanie ich życiem i tłumaczenie im, od bardzo wczesnego wieku, dlaczego narkotyki są niebezpieczne.
Prof. Mariusz Jędrzejko podkreśla, że nastolatki są bardzo podatne na presję oraz iż "trzeba im mówić, że nie muszą robić tego, co inni".
Terapeuta zaznacza, że jeśli mamy do czynienia z pierwszym eksperymentem narkotykowym, nie należy robić z tego tragedii, nie należy zaczynać od awantury.
"Oczywiście, że wolelibyśmy, żeby nasze dziecko nigdy nie zapaliło jointa na imprezie, nie próbowało ekstazy na dyskotece, ale nie róbmy z tego dramatu. Szukajmy odpowiedzi, jak konstruktywnie wyjść z tego problemu, jak ryzykowne zachowanie zastąpić pozytywnym, takim, które ma charakter rozwijający" - podkreśla kierownik jedynej w Polsce poradni cyberuzależnień i cyberzaburzeń.
Wiele osób, których dzieci eksperymentują z narkotykami zastanawia się, czy ośrodek wychowawczy dla dziecka, które używa narkotyków to dobre rozwiązanie. Mają dylemat, czy to na pewno miejsce dla niego, czy nie pogorszą w ten sposób swoich relacji z dzieckiem, starają się chronić swoje dziecko przed konsekwencjami.
W rezultacie dzieci mogą nie rozumieć, że zażywanie narkotyków im szkodzi. Do tego dla wielu rodzin tego rodzaju ośrodek to wstyd ("Co sąsiedzi pomyślą, gdy pod dom podjedzie karetka albo policja?").
Profesor wskazuje: przecież tak samo, jak wzywamy lekarza, gdy dziecko jest chore, tak samo przyjeżdża pogotowie do ratowania dziecka, które jest pod wpływem narkotyków. To może być bolesne, ale to jest przejaw miłości wobec dziecka.
Jak zaznacza, terapeuci mają "szansę na działanie tylko w dwóch przypadkach: jeśli pacjent godzi się na leczenie lub gdy upadnie na samo dno".
"Naszą rolą jest zrobić wszystko, by do tego ostatniego nie dopuścić, bo podnoszenie się z dna trwa o wiele, wiele dłużej. Tak więc umieszczenie dziecka w ośrodku szkolno-wychowawczym jest ostatecznością, porażką, ale tylko w ten sposób możemy taką osobę uratować" - mówi prof. Mariusz Jędrzejko.
Jak dodaje, koleżanka tej 14-latki podała jej mefedron, a pozbycie się "takiego stygmatu jest nieporównywalnie trudniejsze niż tego związanego z pobytem w ośrodku".
Profesor przekonuje, że zwlekanie nie ma sensu, bo problem narasta. Warto zrozumieć mechanizm działania narkotyków: one wyzwalają ogromną ilość dopaminy, czyli są źródłem przyjemności. Gdy jest jej bardzo dużo, to trudno dobrowolnie zamienić ją na naukę matematyki czy rodzinną kolację.
Terapeuta przestrzega, że rodzice, którzy nie zdecydują się dzisiaj zostawić swojego dziecka w ośrodku na dwa miesiące, za trzy miesiące będą prawdopodobnie musieli zostawić je na 10 miesięcy.
"Wielu rodziców pyta mnie, czy jeśli wezwą do swojego dziecka policję, to ono im jeszcze kiedyś zaufa. Jestem wtedy szczery i mówię wprost: ‘Na początku nie’. Muszą nastawić się, że usłyszą wiele przykrych słów, w tym te najgorsze jak ‘nienawidzę cię’, ‘wyprowadzam się’" - dodaje dyrektor naukowy w Centrum Profilaktyki Społecznej.
Terapeuta przypomina, że dziecko często nie rozumie, co jest dobre, a co jest złe, a do tego ma kłopot z samoregulacją i my musimy mu w tym pomóc.
Ekspert dodaje, że "pocieszające jest to, iż po upływie jakiegoś czasu dziecko zrozumie że umieszczenie go w ośrodku było oznaką miłości i troski o niego".
Wsparcia możesz szukać w fundacjach, stowarzyszeniach, możesz też skorzystać z bezpłatnych porad telefonicznych - np. 800 199 990, numer Krajowego Centrum Zapobiegania Narkomanii.
Na podstawie: Monika Wysocka / zdrowie.pap.pl