Niestety, nie ma jednej, uniwersalnej diety, dobrej dla wszystkich osób z cukrzycą. Jej skład powinien być zawsze ustalany indywidualnie, w zależności od konkretnych potrzeb i ograniczeń dotyczących danego pacjenta. Niemniej jednak, istnieją pewne ogólne zasady żywienia w cukrzycy, które zarówno osoby chore, jak też ich bliscy, powinni znać.
Błędne jest przekonanie, że w cukrzycy trzeba stosować jakąś wymyślną i skomplikowaną dietę. Tak naprawdę dietę dla osób z cukrzycą można nazwać najzdrowszą dietą świata. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne zaleca, aby była ona oparta na zasadach prawidłowego żywienia osób zdrowych - potrzebne są w nich tylko pewne modyfikacje. Podobnie często uważa się, że dla osoby z cukrzycą trzeba oddzielnie gotować - to także nie jest prawdą. De facto, wszyscy w rodzinie mogą korzystać z tych samych posiłków, przy czym osoby zdrowe mogą zjeść większą ilość pewnych produktów, np. pieczywa, ziemniaków, kaszy, czy owoców, niż osoba z cukrzycą.
Kolejnym błędem jest nieregularne jedzenie, a także opuszczanie posiłków. Regularność posiłków jest jedną z najważniejszych zasad diety w cukrzycy. Dzień powinno się rozpocząć od pierwszego śniadania, które należy zjeść najpóźniej po godzinie od obudzenia się, należy też pamiętać o drugim śniadaniu. Przerwy między posiłkami nie powinny być dłuższe niż 3-4 godziny. Liczba posiłków zależy od sposobu leczenia, ale zazwyczaj powinno to być 5-6 posiłków.
Niektórzy mają taki sposób - jem rzadko, ale za to dużo. To też jest błędne. Mówiąc o częstych posiłkach mamy na myśli małe posiłki. Nie jest wskazane najadać się na raz zbyt dużo.
Innym, często spotykanym błędem jest unikanie produktów zawierających węglowodany - z obawy przed zbyt dużym wzrostem stężenia glukozy we krwi.
Jednak pewna ilość węglowodanów jest potrzebna. Oczywiście należy unikać węglowodanów prostych, takich jak cukier czy miód i produktów do których są one dodane, np. słodyczy i słodkich napojów. Ale produkty zawierające węglowodany złożone są potrzebne w diecie również osobom z cukrzycą. Ich ilość należy jednak uzgodnić z lekarzem lub dietetykiem, a także wybierać odpowiedni rodzaj tych produktów i jednorazowo nie jeść ich nadmiernej ilości.
- Produkty zbożowe, które jednocześnie są bogate w błonnik, witaminy z grupy B, potas, magnez, cynk - najwięcej tych składników zawierają pełnoziarniste produkty zbożowe (czyli np. pieczywo ciemne, kasza gryczana, jęczmienna, ryż brązowy, naturalne płatki np. owsiane, jęczmienne, żytnie) i właśnie te produkty należy wybierać zamiast jasnego pieczywa, białego ryżu, drobnych kasz i potraw mącznych.
- Suche nasiona roślin strączkowych: fasola, groch, soja, soczewica. Są one także bogate w błonnik, witaminy, składniki mineralne i dodatkowo zawierają dużo flawonoidów, które korzystnie wpływają na nasze zdrowie.
- Ziemniaki.
Wiele osób zapomina, że zalecane jest łączenie w posiłku produktów zawierających węglowodany złożone z produktami bogatymi w błonnik a ubogimi w węglowodany, a więc np. z surówką, czy po prostu z warzywami, orzechami, nasionami czy pestkami. Pomaga to obniżyć wzrost stężenia glukozy we krwi po posiłku. Pomocna jest także aktywność fizyczna.
Wiele kontrowersji i wątpliwości budzi kwestia spożywania owoców. Jeść, czy nie jeść owoce - to jedno z najczęściej zadawanych pytań przez osoby z cukrzycą. Istnieje wiele mitów na ten temat i obaw chorych. Jedni jedzą ich za dużo, zwłaszcza w sezonie np. truskawkowym, a inni całkiem z nich rezygnują.
Plusem owoców jest to, że zawierają błonnik rozpuszczalny, dostarczają antyoksydantów czyli witamin C, E i beta-karotenu oraz flawonoidów, a także folianów i potasu. Natomiast minusem jest to, że zawierają dużo cukrów prostych, które szybko i w znacznym stopniu podwyższają stężenie glukozy we krwi u osób z cukrzycą.
Tak więc owoców nie należy całkowicie eliminować z diety, ale bardzo je ograniczać i jeść jednorazowo w bardzo małej ilości. Należy uzgodnić z lekarzem lub dietetykiem, ile owoców można zjeść w ciągu dnia i badać stężenie glukozy (gleukometrem w ramach samokontroli) po zjedzeniu owoców, aby zobaczyć, jak wpływają one na glikemię i jaka ilość owoców jest dla danej osoby optymalna.
Błędem jest jedzenie owoców między posiłkami, dobrym sposobem jest jedzenie ich jako dodatek do różnych potraw, np. do surówek warzywnych. Lepszym wyborem w stosunku do owoców są warzywa, ponieważ zawierają znacznie mniej węglowodanów, a jednocześnie zawierają takie same witaminy i składniki mineralne, ponadto wiele z nich zawiera też błonnik rozpuszczalny.
Dużym błędem w żywieniu osób z cukrzycą jest zbyt mała ilość zjadanych warzyw, a także monotonia w wyborze rodzajów warzyw. Warzywa powinny być dużym elementem każdego głównego posiłku, a także zaleca się je między posiłkami, jako przekąskę lub element przekąski. Większość warzyw zawiera mało kalorii, a dużo błonnika, antyoksydantów i składników mineralnych. Każde warzywo zawiera poszczególne składniki odżywcze w różnych proporcjach dlatego szczególnie poleca się surówki wielowarzywne.
Niektóre osoby z cukrzycą nie rezygnują z jedzenia słodyczy. Zaleca się jednak rezygnację ze słodyczy, cukru, miodu, słodkich napojów, ponieważ wszystkie te produkty zawierają węglowodany proste, które bardzo szybko podwyższają glukozę we krwi.
Wiele osób z cukrzycą koncentruje się głównie na trosce o dobrą glikemię, czyli prawidłowe stężenia glukozy we krwi, ale ważne jest także uwzględnianie w diecie elementów, które pomogą w zapobieganiu lub leczeniu (jeśli występuje) nadciśnienia tętniczego krwi. Warto też zwrócić uwagę na utrzymywanie prawidłowego poziomu cholesterolu. Dlatego zaleca się także ograniczenie w diecie cukrzycowej soli i produktów słonych, a także nasyconych kwasów tłuszczowych i tzw. tłuszczów trans oraz cholesterolu pokarmowego.
Wielu pacjentów z cukrzycą typu 2, a także ze stanem przedcukrzycowym, zbyt małą wagę przywiązuje do troski o prawidłową masę ciała - w szczególności do zapobiegania nadwadze lub otyłości, a gdy one występują do podjęcia kuracji odchudzającej, czyli rozpoczęcia diety o zmniejszonej wartości kalorycznej i zwiększenie regularnej aktywności fizycznej. Prawidłowa masa ciała jest ważnym elementem skutecznego leczenia powyższych schorzeń. Dlatego ważne jest dążenie do utrzymania jej w normie.