Prawdopodobnie uprawiano ją już 5 tys. lat przed naszą erą! Od wieków docenia się właściwości lecznicze i odżywcze tego warzywa. Niegdyś marynarze stosowali ją przy leczeniu szkorbutu! Cebula nie tylko podkreśla smak wielu potraw, ale jest cennym elementem diety o każdej porze roku.
Cebula jest niczym naturalny antybiotyk.
Działa bakteriobójczo, a wiele cennych związków uwalnia się podczas krojenia lub miażdżenia cebuli. Zwiększa też odporność, jest bogata w witaminy i mikroelementy. Ponadto wzmacnia organizm i usuwa z niego nadmiar wody.
To znane, obecne w każdej kuchni warzywo zawiera witaminę C, dzięki czemu działa jak przeciwutleniaczem, a także witaminy z grupy B, E, H, PP i K. Jest również bogata w cynk, potas, magnez, fosfor, wapń i sód.
Najzdrowsza będzie w wersji surowej (na kanapce, w sałatce) lub w postaci soku. Może jednak obciążać żołądek, bo jest ciężkostrawna. Na pewno o wiele lżej będziemy czuli się po zjedzeniu cebulki uduszonej na złoty kolor, smażonej (np. podanej do pysznych domowych pierogów) albo słodkiej cebuli pływającej w rosole!
Również w takiej, przetworzonej na ciepło postaci, cebula nadal jest lekarstwem pełnym zdrowotnych właściwości.
Jak najczęściej! Jeśli przyjrzymy się, w jakich schorzeniach i przy jakich problemach cebula może być wsparciem, przekonamy się, że warto mieć ją pod ręką. Oto kilka walorów zdrowotnych cebuli:
- pobudza wydalanie moczu. Dlatego powinny sięgnąć po nią osoby cierpiące na reumatyzm i artretyzm, a także choroby, którym towarzyszy opuchlizna;
- surowa lub duszona na wodzie poprawia trawienie, działa przeciw zaparciom;
- dzięki wysokiej zawartości potasu łagodnie obniża podwyższone ciśnienie krwi;
- ma działanie rozrzedzające krew i przeciwdziałające tworzeniu się zakrzepów. Ze względu na bogactwo w siarkę organiczną, podobnie jak czosnek (o którym przeczytasz tutaj) wskazana jest w diecie przy zakrzepicy;
- poleca się ją po kuracji antybiotykami, ponieważ ma działanie grzybobójcze. W tym przypadku najlepiej przez kilka dni jeść duszoną cebulę;
- cebula ma również korzystne działanie na zapalenia skóry, pomaga w leczeniu ran i oczyszcza je. Uśmierza też pieczenie po ukąszeniu owadów.
Niestety, mimo wielu walorów zdrowotnych, cebula ma również zdrowotne... mankamenty. Dlatego, niektórzy powinni wyeliminować ją ze swojej diety. Cebuli nie powinny jeść osoby, u których zdiagnozowano ciężkie choroby nerek lub wątroby.
Przeciwwskazaniem jest też zapalenie jelita i inne choroby układu pokarmowego. U tych, którzy skarżą się na zgagę, cebula może przyczynić się do wzmożenia objawów. O tym warzywie zapomnieć muszą też osoby cierpiące na niewydolność serca.
Syrop z cebuli: Syrop z cebuli działa wykrztuśnie i wspiera odporność organizmu. Ile domów, tyle wersji. Najprostsza? pokrój cebulę w plastry i zasyp cukrem. Kiedy zacznie wydzielać sok, pij jedną łyżkę stołową kilka razy dziennie.
Wersja urozmaicona: Siekamy drobno dwie duże cebule. Zalewamy ją sokiem z jednej (całej) cytryny, wymieszanym z 10 łyżkami miodu. Zostawiamy na dobę w naczyniu z przykryciem, w ciepłym miejscu. Następnego dnia przelewamy miksturę prze sitko. I, podobnie jak w wersji podstawowej, pijemy jedną łyżkę stołową kilka razy dziennie. Z oczywistych powodów odradza się picie eliksiru przed wyjściem do pracy.
Odżywka z cebuli (ogranicza przetłuszczanie się włosów!): Ścieramy świeża cebulę na tarce lub w sokowirówce, do powstałego w ten sposób soku dodajemy kilka kropel cytryny i jedno żółtko. Po zamieszaniu nakładamy na lekko wilgotne włosy, delikatnie masując skórę głowy i zostawiamy na godzinę. Następnie spłukujemy włosy ciepłą wodą i myjemy szamponem (najlepiej 2 razy).
Okład z cebuli na odmrożenia lub oparzenia: Antyseptyczne działanie ma cienka błonka, która znajduje się pomiędzy płatkami cebuli. Jak przygotować taki opatrunek? Kroimy cebulę w kostkę i wkładamy do garnuszka. Zalewamy ją niewielką ilością wody i gotujemy na małym ogniu, do momentu aż zmięknie i się rozgotuje. Następnie miksujemy ją i chłodzimy. Taką papkę możemy nakładać na skórę.
Cebula jest jak życie.... Na początku wyciska z oczu łzy, ale w końcu okazuje się, że była tego warta. Szczególnie smażona - pisał Juan Gómez-Jurado w książce "Legenda o złodzieju". Mając na uwadze wielozadaniowość tego niepozornego warzywa, trudno się z tym nie zgodzić!
Opracowanie:
