Koronarografia jest zabiegiem diagnostycznym, który ma na celu uwidocznienie tętnic wieńcowych, tj. tętnic doprowadzających krew do serca. W czasie zabiegu, za pomocą specjalnych cewników, podaje się do tętnic środek kontrastowy, jednocześnie wykonując szereg filmów z wykorzystaniem promieni rentgenowskich.
W koronarografii uwidoczniane są lewa oraz prawa tętnica wieńcowa i ich odgałęzienia. Można stwierdzić, w jaki sposób krew przepływa w tętnicach.
W celu wykonania koronarografii pacjent przyjmowany jest do szpitala. Przed zabiegiem konieczne jest założenie wenflonu oraz przygotowanie miejsca nakłucia, np. wygolenie pachwiny, jeśli zabieg wykonuje się przez tętnicę udową. Pacjent przez zabiegiem musi być na czczo (co najmniej 6 godz. przed badaniem), zwykle lekarz zaleca jednak przyjęcie porannych leków.
Chory, u którego planuje się wykonanie badania z podaniem kontrastu (a takim badaniem jest koronarografia), powinien być dobrze nawodniony, aby po zabiegu kontrast został szybko usunięty z organizmu z moczem. Zwykle lekarze zalecają pacjentowi wypicie po zabiegu około 1,5 litra niegazowanej wody.
Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, co oznacza, że środek znieczulający podaje się jedynie w miejscu planowanego nakłucia tętnicy, zwykle udowej w pachwinie lub promieniowej w dolnej części przedramienia.
Kolejnym krokiem jest założenie kaniuli (tzw. koszulki naczyniowej) do tętnicy udowej. Następnie wprowadza się cewnik przez kaniulę do aorty, a stąd do ujścia tętnic wieńcowych. Po podaniu kontrastu do tętnic wieńcowych, nagrywany jest ich obraz. Ostatnim etapem zabiegu jest usunięcie kaniuli naczyniowej oraz zawinięcie miejsca wkłucia bandażem z wałkiem uciskowym.
