Większość Polaków ma niedobór witaminy D w organizmie. Jak się upewnić, czy mamy odpowiednią ilość tej witaminy we krwi? Oznacza się ją labolatoryjnie. Wskaźnikiem jest wartość stężenia 25-hydroksywitaminy D, czyli kalcydiolu w surowicy krwi, który określa się w nanogramach na mililitr lub w nanomolach na litr. Takie badanie wykonuje się na zlecenie lekarza. Można też zdecydować się na badanie prywatnie – wtedy trzeba się liczyć z dodatkowymi kosztami.
O deficycie witaminy D mówimy wtedy, gdy stężenie 25-hydroksywitaminy D we krwi, wynosi poniżej 20 ng/ml (poniżej 50 nmol/l), a optymalne stężenie to 30-50 ng/ml (75-125 nmol/l).
Są schorzenia, przy których powinniśmy zmierzyć sobie poziom witaminy D w organizmie:
- krzywica, osteomalacja, ból mięśniowo-szkieletowy, skłonność do upadków, osteoporoza pierwotna i wtórna
- zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej, zwiększone stężenie PTH, niedoczynność przytarczyc
- przedłużona glikokortykosteroidoterapia
- leczenie przeciwpadaczkowe, leczenie ketokonazolem, przyjmowanie leków przeciwretrowirusowych (leczenie zakażonych HIV)
- zaburzenia wchłaniania, długotrwałe diety eliminacyjne, w tym dieta związana z leczeniem alergii na białko mleka krowiego, nietolerancja laktozy, całkowite żywienie pozajelitowe, zaburzenia odżywiania
- zespół upośledzonego trawienia i/lub wchłaniania, mukwiscydoza, celiakia, po operacjach bariatrycznych
- przewlekła niewydolność nerek w 3-5 stadium, stan po przeszczepieniu nerki
- przewlekła niewydolność wątroby, cholestaza
- choroby ziarniniakowe (gruźlica, sarkoidoza)
- choroby sercowo-naczyniowe, nadciśnienie
- choroby autoimmunizacyjne
- choroby nowotworowe
- choroby alergiczne (m.in. astma, atopowe zapalenie skóry)
- niektóre infekcje, m.in. wirusowe zapalenie wątroby typu C, nawracające ostre infekcje dróg oddechowych
- otyłość
Żeby wiedzieć jaką dawkę witaminy powinnyśmy przyjmować warto najpierw ustalić jej poziom w organizmie. Ilość jednostek witaminy D powinna być dostosowana indywidualnie - w zależności od diety i trybu życia.
