Pneumokoki to bakterie należące do najczęstszych przyczyn poważnych zakażeń bakteryjnych u dzieci. Często osiedlają się w gardle lub nosie, nie wywołując objawów choroby u zdrowych dzieci.
Pneumokoki najczęściej wywołują zapalenia górnych dróg oddechowych, ale u niektórych dzieci i osób dorosłych mogą powodować ciężkie, zagrażające życiu zakażenia - posocznicę (sepsę), zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie płuc, czy stawów.
Zakażenia inwazyjne powodują poważne powikłania (również trwałe), mogą też prowadzić do zgonu.
Zakażenie przenosi się poprzez wdychanie drobnych kropelek wydzieliny dróg oddechowych i śliny unoszących się w powietrzu oraz przez kontakt bezpośredni z chorym lub nosicielem. Ryzyko zakażenia znacznie się zwiększa, gdy dziecko przebywa w żłobku, przedszkolu lub innej większej grupie dzieci.
Na poważne choroby wywołane przez pneumokoki chorują najczęściej dzieci do 5. roku życia, ale najwięcej powikłań i ciężkich zakażeń inwazyjnych występuje w pierwszych 2 latach życia.
Znacznie większym ryzykiem ciężkiego zakażenia pneumokokowego obarczone są wcześniaki, dzieci i dorośli chorzy na niektóre choroby przewlekłe (niedobory odporności, brak śledziony, choroby układu krwiotwórczego, serca, płuc, nerek, cukrzyca, wady lub urazy czaszki albo mózgu, przewlekłe choroby ucha środkowego i głuchota).
Jedyną skuteczną metodą zapobiegania zakażeniom pneumokokowym jest szczepienie ochronne, ponieważ bakteria ta występuje powszechnie i kontakt z nią jest nieunikniony.
Szczepionki pneumokokowe są bezpieczne i nie powodują poważnych problemów zdrowotnych. W wielu krajach niemowlętom i dzieciom do 2. roku życia podano już wiele milionów dawek skoniugowanych szczepionek, nie obserwując poważnych reakcji niepożądanych.
U niektórych dzieci szczepionka pneumokokowa może wywołać przemijające, łagodne niepożądane odczyny poszczepienne w ciągu 1-3 dni po szczepieniu.
Żródło: Medycyna Praktyczna
