Chrapiesz lub masz niespokojny sen? Możesz cierpieć na zespół obturacyjnego bezdechu sennego (OSAS). To groźne schorzenie może być także powiązane ze słabą koncentracją, porannymi bólami głowy, nadmierną sennością w ciągu dnia, zmniejszonymi zdolnościami intelektualnymi. Dolegliwości prowadzą do niedotlenienia organizmu i znacznie pogarszają jakość życia chorych.
Bezdech definiuje się jako całkowite zablokowanie przepływu powietrza przez drogi oddechowe trwające co najmniej 10 sekund.
Na zespół obturacyjnego bezdechu sennego mają wpływ m.in. otyłość, alergia, deformacja twarzoczaszki. Jednym z najczęściej występujących czynników ryzyka jest otyłość. Szczególne znaczenie ma gromadzenie się nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej w okolicy szyi.
Następstwem bezdechu sennego mogą być powikłania:
- kardiologiczne (zawał serca),
- neurologiczne (udar mózgu),
- endokrynologiczne (zaburzenia wzrostu u dzieci),
- pulmonologiczne (nadciśnienie płucne).
Obturacyjny bezdech senny jest wynikiem nieprawidłowości w budowie górnych dróg oddechowych, takich jak:
- przerost małżowin nosowych,
- obecność polipów,
- skrzywienie przegrody nosa,
- przerost migdałków podniebiennych,
- migdałka gardłowego,
- wiotkie opadające podniebienie, zwłaszcza języczek,
- przerośnięta nasada języka,
Nasilenie objawów OSAS jest zmienne i zależy od wielu czynników, które wciąż nie do końca są poznane. Potwierdzono, że pozycja podczas snu wpływa na częstotliwość występowania i stopień nasilenia objawów bezdechu sennego. Dolegliwości u pacjentów z OSAS zwiększają się w czasie pozostawania w pozycji leżącej.
Zmiany w górnych drogach oddechowych w zależności od pozycji przybieranej podczas snu odpowiadają różnym nasileniom zdarzeń bezdechowych. Mechanizm odpowiedzialny za nasilenie objawów w pozycji na plecach nie jest jasny. Najprawdopodobniej powiązany jest z wpływem grawitacji na ułożenie poszczególnych odcinków górnych dróg oddechowych.
W pozycji leżącej skłonność do zapadania dróg oddechowych jest większa. Przy zmianie pozycji z leżącej na boczną niedrożność na poziomie struktur takich jak podstawa języka i krtań jest rzadziej spotykana.
Ocena zmian w układzie elementów anatomicznych górnych dróg oddechowych w zależności od pozycji snu może być stosowana do planowania leczenia celowanego u pacjentów.
