Według Światowej Organizacji Zdrowia otyłość to najgroźniejsza przewlekła choroba na świecie. Trudno się temu dziwić, bo nadwagę może już mieć 1,6 miliarda ludzi na świecie, a z otyłością zmaga się ponad 300 milionów ludzi.
Trudno jest dokładnie określić w którym momencie możemy zacząć mówić o otyłości, lub nadwadze. Z drobną pomocą przychodzi nam wskaźnik BMI (Body Mass Index), który możemy łatwo obliczyć. Wynik naszych obliczeń może nam orientacyjnie wskazać, czy otyłość to już jest nasz problem i czy powinniśmy zgłosić się do lekarza. Wzór na BMI to:
[Waga w kilogramach] / [wzrost w metrach do kwadratu]
Przykładowo: Jeżeli ktoś waży 70 kilogramów, przy wzroście 180 cm, dzielimy 70/1,8*1,8= 21,6.
Wskaźnik nie jest doskonały. Nie uwzględnia wieku, płci, czy rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w organizmie, ale może być pomocnym narzędziem we wstępnej ocenie swojej wagi. Według ekspertów, BMI wahające się między 18,5 a 25 jest prawidłowe.
< 16,0 - wygłodzenie
16,0-16,99 - wychudzenie
17,0-18,49 - niedowaga
18,5-24,99 - wartość prawidłowa
25,0-29,99 - nadwaga
30,0-34,99 - I stopień otyłości
35,0-39,99 - II stopień otyłości (otyłość kliniczna)
≥ 40,0 - III stopień otyłości (otyłość skrajna)
Otyłość to problem, który dotyczy coraz więcej ludzi. Według danych Eurostatu ludzie z nadwagą i otyłością to 53,3 % Polaków, większość z nich stanowią mężczyźni. Jak pokazują badania, problem otyłości i nadwagi dotyczy głównie osób mieszkających na wsi i w mniejszych miastach, a także ludzi o niższym statusie społecznym.
Otyłości nie można bagatelizować, bo według lekarzy jest trzecim najczęstszym czynnikiem ryzyka chorób, po nadciśnieniu i paleniu tytoniu. Szacunki mówią, że otyłość każdego roku doprowadza do 10 procent śmierci w Europie i aż do 20 procent w USA. Dlatego jest ona traktowana, jako osobna jednostka chorobowa.
Otyłość może długotrwale oddziaływać na nasze zdrowie. Wśród najgroźniejszych chorób, do których przyczynia się otyłość, można wymienić schorzenia sercowo-naczyniowe (nadciśnienie, choroby lipidowe), endokrynologiczne (przedwczesne dojrzewanie, zaburzenia płodności) czy kostno-szkieletowe (choroby stawów, bóle pleców). Może też mieć negatywny wpływ na naszą psychikę. U dzieci może spowodować niską samoocenę, depresje, czy doprowadzić do zaburzeń odżywiania.
W leczeniu otyłości zaczyna się od terapii niefarmakologicznych. Na początku wdraża się odpowiednią dietę i próbuje się zmienić życiowe przyzwyczajenia. W większości przypadków zaleca się też aktywność fizyczną. Jeżeli otyłość jest bardzo duża, można wprowadzić środki farmakologiczne wspomagające odchudzanie. Ostatecznością w leczeniu otyłości są operacje. Jedną z metod jest endoskopowe wszczepienie balona do żołądka. Zabieg jest odwracalny i ma mniejszą skuteczność niż operacje bariatryczne, które polegają na chirurgicznym zmniejszeniu żołądka. Takie zabiegi są ostatecznością.
