Pod Tomaszowem Lubelskim, w miejscu ostatnich walk jednostki z września 1939 roku, dokonano niezwykłego odkrycia. Znaleziono płat sztandaru 4. Pułku Strzelców Podhalańskich. Odkrycia dokonali Maciej Podgórski, właściciel Muzeum 3. Dywizji Legionów w Zamościu, oraz Piotr Szymała. Znalezisko zachowało się w bardzo dobrym stanie.
Sztandar nie obejmuje jeszcze głowicy z orłem, ale już samo odnalezienie płatu jest wydarzeniem o dużym znaczeniu historycznym.
W tym samym miejscu, dzień wcześniej, odnaleziono również proporzec mistrzowski 21. Dywizji Piechoty Górskiej oraz szarfy ze sztandaru pułkowego.
Jak poinformował Krzysztof Neścior z cieszyńskiego muzeum, artefakty prawdopodobnie zostały ukryte przez grupę żołnierzy pułku pod dowództwem kpt. Władysława Kronholda w nocy z 20 na 21 września 1939 roku. Miejsce to pokrywa się z ich relacją, choć próby odnalezienia sztandaru w latach 60. nie przyniosły rezultatów.
Obecnie znalezisko zostało przekazane do Muzeum Regionalnego w Tomaszowie Lubelskim i ma zostać poddane konserwacji w Muzeum Wojska Polskiego.
Sztandar pułku, ufundowany w 1924 roku przez społeczeństwo powiatu cieszyńskiego, był symbolem honoru i chwały jednostki. Proporzec, wręczany corocznie za najlepsze osiągnięcia w szkoleniu strzeleckim, ostatni raz trafił do 4. PSP z Cieszyna w 1938 roku. Szarfy, będące nieodłączną częścią sztandaru, nosiły napisy "Ziemia Cieszyńska" oraz "4 P. Strzel. Podhal.".
Bogata historia Pułku
4. Pułk Strzelców Podhalańskich, wywodzący się z oddziałów formowanych pod koniec I wojny światowej, miał bogatą historię. Żołnierze walczyli w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej, a w 1939 roku brali udział w obronie Polski w składzie 21. Dywizji Piechoty Górskiej.
W połowie września pułk walczył pod Duchowem oraz w rejonie Dzikowa Nowego. Został wówczas częściowo rozbity. Przestał istnieć 16 września. Część żołnierzy dostała się do niewoli lub weszła w skład innych oddziałów. 22 września 1939 roku blisko stu żołnierzy zostało spalonych żywcem we wsi Urycz przez Niemców oraz ukraińskich nacjonalistów.