Trudno dziś znaleźć osobę, która nie zażywa leków czy suplementów. Jednak część z przyjmowanych przez nas preparatów może wywoływać działania niepożądane, czasem szczególnie dotkliwie odczuwane przez mężczyzn.
Leki ze względu na swoje mechanizmy działania mogą wywoływać zaburzenia erekcji.
Jednym z wielu elementów prowadzących do wystąpienia wzwodu jest stymulacja nerwowa, a konkretnie układ parasympatyczny i serotoninergiczny.
Preparaty wpływające na powyższe układy, w zależności od mechanizmu oraz miejsca działania, będą wpływały na erekcję.
Do leków, których stosowanie wiąże się z ryzykiem wystąpienia zaburzeń erekcji zaliczamy:
- leki stosowane w psychiatrii (neuroleptyki, leki przeciwdepresyjne, leki przeciwlękowe) - szczególnie risperidon, SSRI, TLPD
- leki przeciwpadaczkowe,
- leki urologiczne - finasteryd, antyestrogeny
- leki stosowane w zaburzeniach i chorobach układu pokarmowego - cymetydyna, metoklopramid
- leki stosowane w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego - propranolol, spironolakton.
Polekowe zaburzenia erekcji mogą być spowodowane działaniem różnych grup leków stosowanych w wielu dziedzinach medycyny, z wielorakich przyczyn, u ludzi w różnych przedziałach wiekowych. W przypadku wystąpienia zaburzeń erekcji w następstwie stosowania powyższych leków można:
- zmniejszyć dawkę leku
- zamienić dotychczasowy preparat na inny o mniejszym ryzyku działań niepożądanych
- stosować okresowe przerwy w leczeniu danym preparatem
- zastosować leki, które zmniejszają nasilenie zaburzeń erekcji
Każda modyfikacja schematu leczenia lub zmiana dawkowania, powinna być uzgodniona wspólnie z lekarzem prowadzącym. Chory nie powinien samodzielnie podejmować decyzji o zaprzestaniu leczenia, przerwie w stosowaniu wybranego leku lub zmianie sposobu dawkowania.