Pęcherzyk żółciowy jest zbiornikiem służącym do gromadzenia i zagęszczania żółci. Wydzielanie żółci ma bardzo istotne znaczenie przede wszystkim dla trawienia tłuszczów pokarmowych, które dzięki jej działaniu mogą być wchłaniane z przewodu pokarmowego. Zagrożeniem dla pęcherzyka żółciowego jest kamica. W przypadku jej wykrycia - konieczna jest interwencja chirurgiczna.
Pęcherzyk żółciowy jest magazynem żółci. Mogą w nim powstawać kamienie zbudowane z substancji chemicznych znajdujących się w żółci. W pewnych sytuacjach - przy nadmiernym zagęszczeniu żółci - może dojść do ich wytrącania w pęcherzyku. Mówimy wtedy o kamicy pęcherzykowej. Kamienie te są najczęściej zbudowane z cholesterolu, barwników żółciowych, jonów wapniowych i białek.
To wcale nierzadkie schorzenie. Ocenia się, że w krajach Europy Zachodniej nawet 20 proc. populacji ma kamienie w pęcherzyku żółciowym.
Jak są czynniki ryzyka kamicy pęcherzyka żółciowego?
Nie jest znany jeden czynnik wywołujący kamicę. Obecnie uważa się, że rozwój kamieni wywołany jest przez wiele różnych czynników. Należą do nich:
- wiek,
- płeć żeńska,
- uwarunkowania genetyczne,
- cukrzyca,
- otyłość,
- duże stężenie triglicerydów,
- zespół krótkiego jelita
- szybka utrata masy ciała (gwałtowne odchudzanie),
- mukowiscydoza,
- zakażenia dróg żółciowych.
Leczenie tylko operacyjne
Jedynym sposobem leczenia kamicy pęcherzyka żółciowego jest operacja polegająca na wycięciu całego pęcherzyka żółciowego wraz z zawartością.
Lekarze zwracają jednak uwagę, że nie każda kamica jest wskazaniem do operacji. Nie ma potrzeby rutynowego wycinania pęcherzyka żółciowego u pacjenta bez objawów choroby z przypadkowo wykrytą kamicą ograniczoną do pęcherzyka.
Wycięcie pęcherzyka żółciowego wykonuje się sposobem tradycyjnym (z otwarciem jamy brzusznej) lub techniką laparoskopową. W ostatnich latach operacja laparoskopowa wyparła niemal zupełnie operację tradycyjną, którą przeprowadza się jedynie u chorych, u których zabieg laparoskopowy jest z jakiegoś powodu bardzo utrudniony lub niemożliwy (np. znaczne nasilenie zmian zapalnych i ropnych lub podejrzenie nowotworupęcherzyka żółciowego). Zabiegi wykonuje się zawsze w znieczuleniu ogólnym. Po zakończeniu operacji część chirurgów pozostawia w jamie brzusznej dren, który następnie usuwa się w pierwszym dniu po operacji - opisuje chirurg prof. Andrzej Komorowski.
Pobyt pacjenta w szpitalu po zakończonym zabiegu trwa zazwyczaj około 3 dni. Hospitalizacja może zostać skrócona, zwłaszcza przy zastosowaniu metody laparoskopowej. Również powrót do pełnej aktywności trwa wówczas krócej.
W rzadkich sytuacjach, kiedy wycięcie całego pęcherzyka jest bardzo trudne albo związane z ryzykiem uszkodzenia dróg żółciowych, chirurg może podjąć decyzję o częściowym wycięciu pęcherzyka. Jest to postępowanie jak najbardziej dopuszczalne i w znacznej większości sytuacji pozwala na pełne ustąpienie objawów. Jedyną niedogodnością może być konieczność dłuższego niż normalnie utrzymania drenażu jamy brzusznej u chorych operowanych tą techniką - tłumaczy prof. Komorowski.