750 tysięcy osób w Polsce choruje na jaskrę - wynika z danych Polskiego Towarzystwa Okulistycznego. To więcej niż liczba mieszkańców Poznania czy Wrocławia. Nieleczona jaskra prowadzi do zaniku nerwu wzrokowego i nieuleczalnej utraty wzroku. Właśnie ta choroba, obok urazów oka, jest najczęstszą przyczyną ślepoty.
Co to jest jaskra?
Nazwą jaskra określa się wiele jednostek chorobowych, których wspólnym objawem jest podwyższone ciśnienie w gałce ocznej. Jego powód to najczęściej zaburzenia odpływu z gałki ocznej cieczy wodnistej, która wypełnia komory oka i która jest stale wytwarzana przez ciało rzęskowe. Wszystkie typy jaskry rozpoczynają się od ubytków w polu widzenia, a kończą na całkowitym zaniku nerwu wzrokowego i ślepocie - mówi w rozmowie z RMF FM profesor Jacek Szaflik z Polskiego Towarzystwa Okulistycznego. Niestety, pacjenci niewiele wiedzą o czynnikach ryzyka. Przez to jaskra wykrywana jest często w zaawansowanym stadium, gdy na uratowanie wzroku jest już za późno - dodaje okulista.
Jakie są objawy jaskry?
Do objawów jaskry należą m.in. częste łzawienie oczu, widzenie tęczowych kół podczas patrzenia na źródło światła oraz trudności z przystosowaniem wzroku do ciemności. Przy ostrych atakach jaskry pojawiają się też zaburzenia widzenia, bóle oka, nudności i zaburzenia rytmu sera.
Uwaga! Jaskra nie boli
W zdecydowanej większości przypadków jaskra, niestety, nie boli. Stąd tak ważne są badania przesiewowe - mówi profesor Szaflik. Jeśli jaskra nie zostanie uchwycona odpowiednio wcześnie, nie zostaje podjęta terapia, to utrata wzroku jest nieodwracalna - ostrzega okulista.
Jak się wykrywa jaskrę?
Badania w kierunku jaskry polegają na zmierzeniu ciśnienia wewnątrz gałki ocznej, analizie budowy dna oka, nerwu wzrokowego oraz pola widzenia. Lekarze podkreślają, że te badania należą do tzw. koszyka świadczeń gwarantowanych, a to oznacza, że może je wykonać każdy okulista, do którego skieruje nas lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.
Kto jest najbardziej narażony na jaskrę?
Na jaskrę najbardziej narażone są osoby, których rodzice i dziadkowie zmagali się z tą chorobą. Inne czynniki ryzyka to skończone 40 lat, nadciśnienie tętnicze, krótkowzroczność i stres. Jednak zachorować na nią może każdy, bez względu na wiek.