W Polsce szczepienia ochronne są realizowane zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych (PSO, tzw. kalendarz szczepień). Co roku jest on aktualizowany przez Ministerstwo Zdrowia.
Zarówno szczepienia obowiązkowe (bezpłatne), jak i zalecane (odpłatne) są bezpieczne i skutecznie chronią przed zachorowaniem. O tym, czy szczepienie jest zalecane, czy obowiązkowe decydują takie czynniki, jak częstość występowania choroby, jej ciężkość, konsekwencje zachorowania oraz powikłania.
Szczepienia obowiązkowe są bezpłatne, finansowane z budżetu Ministerstwa Zdrowia. Należą do nich szczepienia przeciw: gruźlicy, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (wzw B), błonicy, tężcowi i krztuścowi, ostremu nagminnemu porażeniu dziecięcemu (poliomyelitis), inwazyjnemu zakażeniu Haemophilus influenzae typu B (Hib), odrze, śwince, różyczce, pneumokokom, ospie wietrznej (w grupach ryzyka). Szczepienia obowiązkowe są realizowane do 19. roku życia oraz u osób dorosłych szczególnie narażonych (np. studentów medycyny).
Najwcześniejszym szczepieniem, które powinno się wykonać jeszcze przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego jest przeciw gruźlicy i wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Jak przypomina Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego, nie zaszczepienie dziecka zdrowego (bez przeciwwskazań do szczepień) naraża je na zachorowanie i ewentualne powikłania choroby zakaźnej.
Czy można szczepić osoby z obniżoną odpornością?
Wskazania do szczepień osób z obniżoną odpornością powinny być rozważane indywidualnie w odniesieniu do konkretnej szczepionki. Należy pamiętać, że wiele stanów związanych z zaburzeniami odporności powoduje jedynie okresowe przeciwwskazania do szczepień.
TU ZNAJDZIESZ KOMUNIKAT MINISTERSTWA ZDROWIA W SPRAWIE ZALECANYCH I OBOWIĄZKOWYCH SZCZEPIEŃ>>>