Szpiczak plazmocytowy to jeden z najczęstszych chorób układu krwiotwórczego. Nadal jest późno wykrywany, a do leczenia opornej i nawrotowej postaci tej choroby brakuje niektórych leków – ocenili w poniedziałek eksperci podczas debaty zorganizowanej w Warszawie.
Przewodnicząca Polskiej Grupy Szpiczakowej prof. Anna Dmoszyńska powiedziała, że co roku szpiczak plazmocytowy jest wykrywany w naszym kraju u około 1,5 tys. chorych, a wszystkich cierpiących na tę chorobę jest już 9,5 tys. Najczęściej są to osoby w wieku około 70 lat lub starsi.
Liczba chorych stale się zwiększa, ponieważ dzięki skuteczniejszemu leczeniu stale wydłuża się życie chorych. O ile kilkanaście lat temu mediana przeżycia w tej chorobie nie przekraczała 3 lat, to obecnie wydłużyła się dwukrotnie, do co najmniej 6 lat - dodała.
Szpiczak wśród wielu innych nowotworów nadal jest jednak chorobą rzadką. Dr Michał Sutkowski z Kolegium Lekarzy Rodzinnych powiedział, że w 25-letniej praktyce w swoim gabinecie zetknął się jedynie z trzema chorymi na szpiczaka. Przeciętnemu lekarzowi rodzinnemu zdarza się taki pacjent co najwyżej raz na kilka lat. Jednak powinni oni zawsze zachować czujność onkologiczną - dodał.
Prezes Fundacji Carita - Żyć ze szpiczakiem Wiesława Adamiec przekonywała, że większość lekarzy rodzinnych niewiele jednak wie o szpiczaku.
Kierownik oddziału hematologicznego Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej prof. Krzysztof Giannopoulos wyjaśniał, że trudności z wykrywaniem szpiczaka wynikają głównie z tego, że powoduje on nietypowe objawy, takie jak bóle kości, nawracające przeziębienia i niewydolność nerek, często kojarzone w wiekiem pacjenta, a nie z poważną chorobą.
Późne wykrywanie szpiczaka często zdarza się na całym świecie, nie tylko w Polsce. W Wielkiej Brytanii mija zwykle kilka miesięcy, a czasami nawet kilka lat, zanim szpiczak zostanie wykryty, a chory krąży między wieloma specjalistami, takimi jak ortopedzi, neurolodzy i nefrolodzy - dodał.
Polska Grupa Szpiczakowa zainicjowała badania, które mają wykazać, w jakim zakresie w praktyce lekarza rodzinnego może być przydatna immunofiksacja - test białek w surowicy krwi wykrywający nieprawidłowe immunoglobuliny, które mogą wskazywać na szpiczaka, czy też białaczkę.
Konsultant krajowy w dziedzinie hematologii prof. Wiesław Jędrzejczak podkreślił, że w naszym kraju jest pełny dostęp do leków w pierwszej linii leczenia. Stosowane są również przeszczepy szpiku kostnego. W tym zakresie terapia prowadzana jest tak, jak w najbardziej rozwiniętych krajach. Brakuje natomiast nowoczesnych leków w przypadku opornego i nawrotowego szpiczaka, czyli w kolejnych liniach leczenia.
Według uczestniczących w debacie hematologów mówiło, że dostępna jest u nas chemioterapia wysokodawkowa, a także glikokortykosteroidy, niektóre leki immunomodulujące oraz inhibitory proteasomu (bortezomib). Najbardziej skuteczne jest leczeniu skojarzone z użyciem kilku różnego typu leków, dwóch lub trzech. Nie ma dowodów, że od terapii trójlekowej bardziej skuteczna jest ta czterolekowa - powiedział prof. Jędrzejczak.
(ag)