Błonica to groźna choroba zakaźna, która rozprzestrzenia się drogą kropelkową. Może prowadzić do poważnych powikłań, m.in. ze strony serca, nerek i układu nerwowego. Szczepienia przeciwko błonicy są w Polsce obowiązkowe.
Co to jest błonica? Co ją wywołuje?
Błonica, określana też jako dyfteryt, krup lub dławiec, jest ostrą i ciężką chorobą zakaźną wywoływaną przez bakterie zwane maczugowcami błonicy. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub nosicielem, rzadziej przez kontakt z zakażonymi zwierzętami, jak koty, psy i konie.
Maczugowce błonicy wydzielają silną toksynę błoniczą, która rozprzestrzeniając się w organizmie, może prowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu wielu narządów, tj. do zapalenia mięśnia sercowego i martwicy cewek nerkowych. Mogą również wystąpić powikłania neurologiczne, jak porażenie podniebienia i tylnej ściany gardła, porażenie mięśni odpowiedzialnych za ruchy gałek ocznych, porażenia kończyn i mięśni twarzy.
Jakie są objawy błonicy?
Objawy pojawiają się początkowo w miejscu kolonizacji bakterii, czyli w gardle, na migdałkach podniebiennych, w krtani, rzadziej w nosie, na spojówkach i błonach śluzowych narządów płciowych. Razem z powiększającymi się szyjnymi węzłami chłonnymi i obrzękiem szyi mogą prowadzić do zwężenia światła gardła i krtani oraz zgonu w wyniku niewydolności oddechowej lub zatrzymania krążenia.
Leczenie błonicy
Chorzy na błonicę wymagają leczenia szpitalnego. Polega ono na podawaniu antytoksyny, surowicy zawierającej przeciwciała przeciwko toksynie błoniczej, oraz stosowaniu antybiotyków.
W przypadku błonicy krtani konieczna jest intubacja lub tracheotomia, które ratują życie choremu poprzez udrożnienie dróg oddechowych - tłumaczy dr hab. n. med. Ernest Kuchar - specjalista chorób zakaźnych i medycyny podróży na portalu "Medycyna Praktyczna".
Specjalista zaznacza, że całkowite wyleczenie błonicy jest możliwe w przypadkach, które przebiegają bez powikłań (np. błonicy skóry). Jeżeli dojdzie do uszkodzenia mięśnia sercowego, pozostanie to trwałym następstwem błonicy - dodaje.
Szczepienia przeciwko błonicy
Szczepienia przeciwko błonicy są w Polsce obowiązkowe. Według kalendarza szczepień każde dziecko powinno zostać zaszczepione czterema dawkami szczepionki w początkowych miesiącach życia (od drugiego do osiemnastego - szczepienie podstawowe) i dawką przypominającą w szóstym roku życia.
Dostępne są szczepionki pojedyncze przeciwko błonicy, skojarzone szczepionki przeciw błonicy i tężcowi, skojarzone szczepionki przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi. (...) W ramach Programu Szczepień Ochronnych wszystkie dzieci w Polsce obowiązkowo otrzymują szczepionkę przeciwko błonicy (skojarzona szczepionka przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi) w 1., 2., 6. i 14. roku życia, a dodatkowo młodzieży podaje się w 19. roku życia skojarzoną szczepionkę przeciwko błonicy i tężcowi - wyjaśnia dr hab. n. med. Ernest Kuchar.
Źródło: zdrowie.pap.pl / Medycyna Praktyczna