Naturalne sposoby na zaparcia

Zaparcia to istotny problem zdrowotny, który w główniej mierze dotyczy krajów rozwiniętych. Regularność wypróżnień jest uzależniona od wielu czynników, m.in. nawyków żywieniowych oraz poziomu aktywności fizycznej. To wszystko decyduje o tym jak szybko to, co zjemy, przemieści się przez jelita.

Choć stres, spożywanie posiłków w pośpiechu oraz brak aktywności fizycznej może sprzyjać zaparciom, to w każdej sytuacji należy wykluczyć zmiany chorobowe.

Jednak decyzję o zastosowaniu leków podejmuje się dopiero wtedy, kiedy wykorzystano wszystkie możliwości niefarmakologicznego leczenia zaparć. Farmakoterapia nie usuwa przyczyn zaparć, pomaga jedynie w zwalczaniu objawów. Ponadto od leków przeczyszczających łatwo się uzależnić.

Jak i co jeść?

Do najważniejszych zmian w nawykach żywieniowych zalicza się zwiększenie ilości błonnika pokarmowego w diecie, wypijanie odpowiedniej ilości płynów, włączenie do diety fermentowanych produktów mlecznych oraz ograniczenie spożycia produktów tłustych i słodyczy.

Należy pamiętać o tym, aby posiłki spożywać regularnie - najlepiej 4-5 posiłków dziennie w odstępach 3-4-godzinnych. 

Dieta powinna obfitować w produkty bogatoresztkowe (grube kasze, chleb pełnoziarnisty, otręby pszenne, płatki owsiane).

Ważne jest także zwiększenie spożycia surowych warzyw i owoców (w szczególności pestkowych, takich jak maliny, truskawki i jeżyny).

Wśród produktów nabiałowych, dietetycy zalecają fermentowane produkty mleczne (jogurt, kefir, maślanka oraz mleko acidofilne). Produkty te zawierają kwas mlekowy, który sprzyja rozwojowi korzystnej flory bakteryjnej i ogranicza procesy gnilne.

Powinno się też pić co najmniej 1,5 l płynów dziennie (optymalnie 2-2,5 litra).

Ruszaj się i nie lekceważ uczucia parcia

Duże znaczenie ma także zwiększenie aktywności fizycznej, która jest czynnikiem pobudzającym perystaltykę jelit. Mogą to być spacery, bieganie, pływanie.

Ponadto należy przestrzegać zasady, aby w momencie wystąpienia uczucia parcia na stolec jak najszybciej udawać się do toalety.

Źródło: Medycyna Praktyczna