Kontuzja, która dopada nie tylko biegaczy

Tak jak wcześniej pisałem, przyczyną wielu kontuzji może być nieprawidłowy sposób biegu. Jedną z kontuzji, która może nas dopaść jest zespół pasma biodrowo-piszczelowego.

Pasmo biodrowo-piszczelowe stanowi zgrubienie powięzi szerokiej, która jak mankiet pokrywa mięśnie strony bocznej uda. Posiada swoje przyczepy na miednicy i kości piszczelowej. Stanowi miejsce przyczepu napinacza powięzi szerokiej oraz mięśnia pośladkowego wielkiego. Ruchomość pasma w okolicy kolana jest niewielka. 

Budowa anatomiczna sprawia, że dolegliwości w okolicach nadkłykcia bocznego kości udowej mogą być skutkiem nieprawidłowości zlokalizowanych w obrębie miednicy lub w odcinku proksymalnych kości udowej. Połączenie dwóch twardych struktur: kości i włóknistego pasma musi zostać przez organizm zamortyzowane, w tym przypadku jest to obficie unerwiona i unaczyniona warstwa tkanki łącznej w miejscu styku pasma z nadkłykciem. Podczas ruchu pasmo zostaje dociśnięte do nadkłykcia uciskając tym samym na strukturę łącznotkankową, które poprzez swoje bogate unerwienie stymuluje reakcję bólową. W tym miejscu może zostać wytworzona bolesna kaletka, jeśli mikroprzeciążenia przez dłuższy czas sumują się.

Taśma może dawać dolegliwości bólowe na różnych wysokościach. Osłabienie mięśnia pośladkowego średniego oraz małego powoduje nieprawidłowe utrzymanie miednicy, doprowadzając do asymetrycznego ustawienia obręczy biodrowej. Asymetria w obrębie miednicy rzutuje na dysbalans i niesymetryczną pracę kończyn dolnych.

Kolejną przyczyną dolegliwości może być płaskostopie, powodujące koślawe ustawienie stawów skokowych oraz kolanowych. Często rodzaj symptomów oraz ich nasilenie może być potęgowane i modulowane poprzez nieprawidłową technikę biegu.

Fizjoterapia:

• modyfikacja intensywności i objętości treningu biegowego, bądź całkowite jego zawieszenie, aż do ustąpienia dolegliwości,
• zmniejszenie stanu zapalnego poprzez okłady z lodu lub krioterapię,
• skorygowanie sylwetki biegacza, wpływając na prawidłowe ustawienie miednicy oraz stóp poprzez terapię manualną oraz ćwiczenia aktywizujące mięśnie głębokie tułowia. Stosuje się również indywidualnie zaprojektowane wkładki do butów.,
• pomocny jest również stretching mięśni wykazujących zwiększone napięcie mięśniowe np. rozciąganie mięśni bocznej strony uda, oraz grupy kulszowo-goleniowej,
• terapia powięziowa pasma, mająca na celu poprawę ukrwienia i elastyczności struktury włóknistej,
• ćwiczenia, które wpłyną na wzmocnienie mięśni pośladkowych odpowiedzialnych za stabilizację miednicy w płaszczyźnie strzałkowej,
• początkowo reedukacja chodu i biegania, ocena obciążenia kończyn w fazie podporu jednonóż,
• nauka prawidłowej techniki biegowej (reedukacja biegu),
• ćwiczenia propriocepcji, poprawiające czucie ruchu i świadomość ruchu.