​Pierwsza w Polsce, wydzielona sala porodowa dla kobiet, które wiedzą, że ich dzieci urodzą się nieuleczalnie chore, powstanie w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu. Miejsce ma pozwolić na spokojne pożegnanie się z dzieckiem z daleka od radości tradycyjnego bloku porodowego. W przyszłym tygodniu ruszy remont sal. Pierwsze pacjentki pojawią się prawdopodobnie po wakacjach.

We Wrocławiu powstanie pierwsza w Polsce porodówka dla matek z nieuleczalnie chorymi dziećmi. Zdjęcie ilustracyjne /DANNY LAWSON/PA /PAP/EPA

Od trzech lat w szpitalu funkcjonuje program opieki hospicyjnej. W tym czasie specjaliści zajmowali się blisko 50 parami, które zdecydowały się na urodzenie dziecka pomimo ciężkiej wady, która została wykryta w czasie ciąży. Z tych doświadczeń wynika, że rodzice spodziewający się ciężko chorego, umierającego dziecka mają inne potrzeby niż pary, które przychodzą do szczęśliwego porodu.

Okazało się, że w szpitalu jest miejsce, w którym można zrobić dodatkową porodówkę. Personel we współpracy z dyrekcją postanowił to wykorzystać. 

Takie miejsce się pojawiło chociażby po to, żeby tym rodzicom zapewnić więcej czasu, więcej intymności, wyłączyć to miejsce z bloku porodowego, jego dźwięków, jego radości, po to, żeby zapewnić taką możliwość, żeby nie tylko rodzice mogli się z dzieckiem pożegnać, ale również dziadkowie czy rodzeństwo. W warunkach normalnego bloku porodowego nie jest to niemożliwe, ale jednak bardzo trudne - mówi położna Joanna Krzeszowiak, koordynatorka opieki hospicjum perinatalnego. 

Rodzice decydujący się na poród chorego dziecka poza wyodrębnionym miejscem otrzymają także wsparcie lekarzy, nie tylko ginekologów, ale także psychologów. Nikt nie planuje chorego dziecka. To nagła sytuacja, w której nikt nie potrafi się odnaleźć. To ma być podkreślenie tego, że to dziecko jest ważne i to dziecko czyni swoich rodziców mamą i tatą w bardzo krótkim czasie. To niezwykle istotne dla przeżywania ich emocji i żałoby - dodaje położna. 

Specjaliści przyznają, że w przypadku nieuleczalnie chorych dzieci nie wiadomo czy będą one żyły kilkanaście minut, czy kilkadziesiąt godzin. Chodzi o to by czas od momentu rozpoznania wykorzystać jak najlepiej. Przygotować z zespołem psychologów rodziców do wszystkiego, co się może wydarzyć.

Pomysł powstał po rozmowach z rodzicami, którzy byli w podobnej sytuacji w trakcie trzyletniej działalności hospicjum.

(ph)