Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia, zdrowie to pełny dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny, a nie jedynie brak choroby lub kalectwa. Definicja ta utożsamia zdrowie z pojęciem dobrostanu i wskazuje na różne wymiary jakości życia człowieka. Jest wyrazem holistycznego, czyli całościowego, podejście do zdrowia.
Według amerykańskiego psychiatry Georgea Engela zdrowie uwarunkowane jest nie tylko czynnikami biologicznym (takimi jak m.in. procesy biochemiczne, funkcjonowanie komórek, tkanek i narządów), ale również psychologicznymi (m.in. myśli, uczucia/emocje) i społecznymi (m.in. status społeczno-ekonomiczny, relacje z innymi osobami, role społeczne).
Jeśli chory jest jeden element (np. narząd), to chory jest cały organizm. Choroba dotyka całego człowieka. Człowiek jest również częścią większego systemu - "organizmu społecznego" w której żyje, czyli społeczności.
Na przestrzeni wieków tworzono różne teorie dotyczące przyczyn chorób. Ewoluowały one wraz z rozwojem nauki i cywilizacji i były związane z chorobami powszechnymi w danym czasie. Profesjonaliści i naukowcy różnych dziedzin, którzy zajmują się poszukiwaniem i opisywaniem przyczyn stanu zdrowia ludności, współcześnie odwołują się do teorii społeczno-środowiskowej. Według niej zdrowie i choroba uwarunkowane są przede wszystkim środowiskiem psychospołecznym i fizycznym.
Poprawa zdrowia wymaga zmian w środowisku i działań politycznych. Działania ukierunkowane na zmianę w środowisku (takie jak np. poprawa warunków życia, dostępu do edukacji, bezpieczeństwa socjalnego, godnego dochodu, czy zapewnienie bezpiecznej żywności, nieskażonego środowiska naturalnego), przełożą się także na poprawę zachowań zdrowotnych (np. dietę, aktywność fizyczną, stosowanie używek i inne sposoby radzenia sobie ze stresem).
Utrzymanie dobrego stanu zdrowia i zapobieganie chorobom, wymaga zarówno troski każdego z nas, jak również działań decydentów, którzy powinni uwzględniać kwestie zdrowia w politykach różnych sektorów.
