Wg definicji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) to niemożność uzyskania ciąży przez 1 rok regularnego pożycia, bez stosowania jakiejkolwiek antykoncepcji. Zaburzenie to zostało przez WHO uznane za jednostkę chorobową i umieszczone w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych.
Potencjał płodności mężczyzny zależy w prostej linii od prawidłowego wytwarzania w jądrach plemników, z kolei proces ten jest regulowany przez testosteron - czyli najważniejszy męski hormon. W sytuacji niedomogi gonady męskiej w zakresie produkcji testosteronu (hipogonadyzm) wiąże się to z obniżoną płodnością osobniczą.
Dane epidemiologiczne wskazują, że niepłodność jest poważnym problemem w skali światowej, dotyczy bowiem jednej szóstej wszystkich par. Szacuje się, że liczba związków dotkniętych niepłodnością na świecie wynosi 60-80 mln i wykazuje tendencję wzrostową o 2 mln na rok kolejnych przypadków. W Polsce problem niepłodności jest stwierdzany u około 19 procent par, z czego 4 proc. stanowią osoby niepłodne, a 15 proc. osoby z ograniczoną płodnością, tzw. subfertylne (15 proc.).
Około 15 proc. par nie osiąga ciąży w ciągu roku i szuka różnych metod leczenia niepłodności. Jedna na osiem par napotyka na problemy podczas próby poczęcia pierwszego dziecka, a co szósta para ma problem począć kolejne dziecko. 3 proc. procent kobiet pozostaje mimowolnie bezdzietnych, podczas gdy 6 proc. par nie jest w stanie mieć tylu dzieci, ile by sobie życzyły. Niepłodność dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety. U połowy mimowolnie bezdzietnych par występuje czynnik związany z niepłodnością u mężczyzn,
Upraszczając statystycznie problem, w ustalaniu odpowiedzialności za niepłodność pary należy przyjąć równy rozkład u obojga partnerów.
Podstawowym kryterium oceny potencjału płodności mężczyzny jest ocena nasienia. Badanie semenologiczne wykonuje się według wytycznych WHO, które podlegają okresowej aktualizacji.
